Pedagogische werkwijze
Ik kies niet specifiek voor éen pedagogische werkwijze maar haal uit diverse visies, werkwijzen waar ik mij ik kan vinden. Rudolf Steiner, Maria Montessori, Emmi Pikler en Thomas Gordon spreken mij aan. Ik zal diverse punten uit hun visie kort hieronder neerzetten. De visies sluiten goed bij elkaar aan, maar het zijn invloeden van diverse, die mijn visie vormen. Rudolf Steiner zegt dat ieder kind uniek is en zijn eigen talenten heeft, maar wel echt de gelegenheid moet krijgen om zich volledig te kunnen ontplooien. Ook mijn doel is om een omgeving te creëren waarin het kind gemotiveerd wordt om zich te kunnen ontwikkelen in zijn/ haar eigen tempo. Ik zal nooit van een kind verwachten, iets te doen waar hij/ zij nog niet aan toe zijn. Hierdoor raakt een kind uit balans en onrustig. Juist als een kind zich veilig voelt kan hij/ zij zichzelf en de wereld gaan ontdekken. Geborgenheid en uitnodigen tot ontdekken zijn dan twee dingen die aan de basis staan van de antroposofische leer.
​
We zijn veel buiten in de natuur. Weer of geen weer, er is altijd ruimte om buiten te spelen. Het mooie is juist om de seizoenen met al zijn elementen, met alle zintuigen te ervaren. ‘Help mij het zelf te doen’ is het motto van Maria Montessori. Volgens de visie van Marian Montessori is een kind vanuit zichzelf gemotiveerd om zich te ontwikkelen en te leren. Dit uit zich in een spontane belangstelling, die per kind verschilt. Bovendien verandert deze belangstelling in de loop van de tijd. De wereld, zijn omgeving en alles wat daarin te vinden is, wordt door het kind bekeken, gevoeld, geproefd. En met al deze ervaringen oefent het kind zijn zintuigen en traint de grove en fijne motoriek. Het enige dat wij als volwassenen hierin kunnen betekenen is ervoor te zorgen dat de omgeving en de materialen die zich daarin bevinden aangepast zijn aan de fase en behoefte van het jonge kind op dat moment. Het kind de vrijheid geven zichzelf te ontwikkelen tot een zelfstandig en onafhankelijke persoonlijkheid.
​
Emmi Pikler hechtte ontzettend veel waarde aan respectvolle verzorging, vrije beweging en vrij spel. Een warme band tussen mij als gastouder en het kind is van groot belang voor het gevoel van veiligheid. Veiligheid en hechting is een must om zichzelf te kunnen ontwikkelen. De verzorgingsmomenten spelen hierin dan ook een belangrijke rol. Tijdens deze momenten is er volop interactie tussen mij en het kind. Op deze momenten leer ik het kind goed kennen: Wat vindt het prettig, wat heeft het nodig, wat wil het kind. Zo kan een veilige hechting ontstaan. Wanneer kinderen de kans krijgen in hun eigen tempo te leren en ontdekken, leren ze beter rollen, zitten, kruipen, staan, praten, denken en leren. Al bewegend leert een baby zichzelf en de wereld kennen. Elke jong kind heeft vrijheid nodig om te bewegen, letterlijk en figuurlijk. Vrij spel heeft een positieve invloed op het gevoel van autonomie van het kind: hij kan zelf bepalen waarmee hij speelt en hoe lang. Zo ontdekt hij zijn interesses, voorkeuren, mogelijkheden en grenzen.
​
Dan hebben we ook nog Thomas Gordon was een Amerikaanse kinderpsycholoog, die een methode heeft ontwikkeld voor een goede communicatie tussen opvoeders en kinderen. Het gaat om een eerlijke, open houding van gelijkwaardigheid, acceptatie en respect voor de ander. Dit betekent dat ik actief luister en kijk naar het kind om inzicht te krijgen in zijn gedrag en behoeften. Het doel is om ieder kind met zijn of haar mogelijkheden te begeleiden naar zelfstandigheid, zodat het in staat is eigen keuzes te maken. Een kind wordt geaccepteerd ongeacht zijn gedrag; het kind mag er zijn. Zo kan er een relatie ontstaan waarin een kind kan groeien en zich kan ontwikkelen.
​
Ik luister actief naar de kinderen. Dit betekent dat ik oog heb voor het kind en zijn persoonlijkheid. Ik laat merken dat zijn emotie er mag zijn, maar bijvoorbeeld ook dat ik zijn boosheid en het verzet begrijp. Een conflict tussen kinderen word bijvoorbeeld aangegaan met de intentie om het op te lossen in overleg. Zodat beide partijen hierin gezien worden. Het is hierbij belangrijk dat er reële eisen worden gesteld aan een kind en dat kinderen verantwoordelijkheden krijgen die ze aan kunnen. Het kind krijgt de ruimte om zelf problemen op te lossen. Ook bij conflicten met kinderen onderling zal geprobeerd worden de kinderen het zoveel mogelijk zelf op te laten lossen met respect voor elkaar. Zo wordt de verantwoordelijkheid, de zelfwaardering en het zelfvertrouwen van het kind gestimuleerd. Dit betekent niet dat ik als volwassene al het gedrag van het kind klakkeloos accepteer. Waar nodig neem ik wel de leiding en de verantwoording. Hierin ben ik duidelijk tegen de kinderen over wat wel mag en wat niet. Ik gebruik in mijn contact met het kind ik-boodschappen. Ik vertel wat ik van iets vind en hoe ik me daaronder voel. Ik stel me open op en ben duidelijk in wat ik vind en waarom. Een ik- boodschap geeft geen beoordeling van de persoon aan wie de boodschap gericht is maar beschrijft het gedrag en de consequenties.